உவ்வேக்கானந்தன்!

திடீரென்று போன சனியன்று டாய்லெட் அடைத்துக்கொண்டுவிட்டது.

“போன மேயில்தானே செப்டிக்கைச் சுத்தம் செய்தோம். ரெண்டு வருஷத்துக்கொரு தடவை பம்ப் பண்ணினா போதும் என்றானே விண்ட்ரிவர் ஆள். நடுவுல வேற ரெண்டரை மாசம் ஊர்லயே இல்லையே. டாங்க் ரொம்பறதுக்கு சான்ஸே இல்லை” என்றெல்லாம் யோசித்துக்கொண்டு விண்ட்ரிவர் கம்பெனிக்குத் தொலைபேசியதில் வீக்கெண்ட் என்பதால் யாரும் உடனடியாக வரமுடியாது என்று மன்னிப்பு கேட்டுக்கொண்டு திங்கள் காலையில் ஆளனுப்புவதாகச் சொன்னார்கள். இந்த வருடம் நிறைய மழை பெய்ததாலும் போன ஜனவரி போல பனி கொட்டித் தீர்த்ததாலும் தொட்டி நிரம்ப வாய்ப்பு இருக்கிறது என்றும் சொன்னார்கள். தெருவில் எங்கள் வீட்டில் மட்டும்தான் செப்டிக் டாங்க். அக்கம்பக்கத்து வீட்டுக்காரர்கள் டவுன் ஸீவர் ஸிஸ்டத்தில் ஐக்கியமாகியிருக்கிறார்கள். காரணம் எங்கள் வீட்டுக்கு முன்னால் ஓடும் வாய்க்கால். மெயின் இணைப்பிலிருந்து வீட்டு வரை குழாய் போட மொத்தம் இருபதாயிரம் டாலர் ஆகும் என்றார்கள! அடப்பாவிகளா!

அவசரத்துக்குப் பேசாமல்  வாய்க்காலில் இறங்கியிருப்பேன். ஆனால் இங்கு போனால் Fox சானலின் SkyFox ஹெலிகாப்டரிலிருந்து படமெடுத்து லைவ் ரிலேவாகவே காண்பித்து நான் “போய்” முடிப்பதற்குள் சைரனைப் போட்டுக்கொண்டு காவல்துறை வந்துவிடும் என்பதால் அந்த ரிஸ்கை எடுக்காமல் என்ன செய்வது என்று யோசித்து நண்பரிடம் பேசியதில் உடனே வீட்டுக்கு வந்துவிடச் சொல்லி அழைக்க குளிக்காமல் கொள்ளாமல் குடும்பம் குட்டிகளோடு கிளம்பிப் போயாகிவிட்டது. நமது விருந்தோம்பலைப் பற்றிச் சொல்லவேண்டியதேயில்லை. எங்களை நிரம்பவும் சிரத்தையெடுத்துக் கவனித்துக்கொண்டார்கள்.

திங்களன்று காலை குழந்தைகளைப் பள்ளியில் இறக்கிவிட்டு, வீட்டுக்கு வந்து காத்திருக்கத் துவங்கினோம். பத்தரை மணியளவில் டாங்கர் லாரி வந்து பெரிய குழாய்களைப் பொருத்தி இழுத்துக்கொண்டு வந்து செப்டிக்கைத் திறந்து பார்த்துவிட்டு அந்த நபர் “உள்ளே ஒரு ஓட்டலே இருக்கிறதே” என்று சொல்ல தயக்கத்தோடு எட்டிப் பார்த்தேன். என்ன பார்த்தேன் என்பதை விவரிக்கப் போவதில்லை.

இங்கு பெரும்பாலான வீட்டுச் சமையலறைகளில் ஸிங்க் தொட்டிக்கு அடியில் Garbage Disposal என்று மிக்ஸி மாதிரி மோட்டார் ஒன்றைப் பொருத்தியிருப்பார்கள். தட்டுப் பாத்திரங்களைக் கழுவும்போது உணவுக் கழிவுகளை ஸிங்க்கில் கொட்டி ஸ்விட்சைத் தட்டினால் அவை விழுதாக அரைபட்டு நீரோடு ஐக்கியமாகிவிடும். வீட்டிலிருந்து வெளியேறும் கழிவு நீரெல்லாம் நேராக செப்டிக் தொட்டிக்குத்தான் செல்லும். வீட்டுக்காரப் பெண்மணிகள் சமைத்த மிச்சங்களையும் சிலசமயம் அதில் போட்டு குழாயைத் திறந்துவிடுவதால் அவை சிறிது சிறிதாகச் சேர்ந்து குழாயில் எங்காவது அடைத்துக்கொள்ள வாய்ப்புண்டு. அவர் செப்டிக் நிரம்பவில்லை என்றும் வீட்டிலிருந்து வரும் குழாய்களில் எங்கோ அடைப்பிருக்கிறது என்றும் சொல்லி டாங்கைச் சுத்தம் செய்யத் தேவையில்லை என்று அறிவித்துவிட்டு மூடியைத் திரும்பப் பொருத்திவிட்டு நூற்றைம்பது டாலர்கள் மட்டும் வாங்கிக்கொண்டு (டாங்கைச் சுத்தம் செய்திருந்தால் முன்னூறு டாலர்கள்), ப்ளம்பரை அனுப்புவதாகச் சொல்லிவிட்டு நம்மூர் ப்ரூ இன்ஸ்டண்ட் காஃபியை பருகிவிட்டுச் சென்றார்.

மறுபடியும் விண்ட்ரிவரில் விசாரித்ததில் மூன்று மணிக்கு ப்ளம்பர் வந்துவிடுவார் என்றும் ஒரு மணிநேரத்திற்குள் பிரச்சினை சரிசெய்யப் பட்டுவிடும் என்றும் உறுதியளித்தார். குழந்தைகள் இரண்டரை மணிக்கு பள்ளியிலிருந்து வந்துவிடுவார்கள்.

மூன்று மணிக்கு பிளம்பர் வந்து கீழ்தளத்தில் இருந்த டாய்லட் சீட் ஒன்றை கழற்றி நகர்த்தி வைத்துவிட்டு, கொண்டு வந்திருந்த இயந்திரத்தின் தாம்புக்கயிறு மாதிரியான குழாய் ஒன்றை உள்ளே செருகி இயக்கியதில் அது சரசரவென்று உள்ளே போய் கடைசியாக ஒரு துணிப்பந்தை இழுத்துக்கொண்டு வந்தது.

“இதான்” என்று வெள்ளைக்கொடி மாதிரி அதை விரித்துக்காட்டிவிட்டு கழற்றியதையெல்லாம் மறுபடி பொருத்தி ஒரு தடவை ஃபளஷ் செய்ததில் ஆஹா.. நீர் தடையின்றிப் போகும் சத்தம்!

சின்னதுதான் துணியை உள்ளே போட்டிருக்கவேண்டும். பள்ளிக்கூடம் விட்டு வந்தவளை “என்ன பண்ணினே” என்று மூலையில் மடக்கி மிரட்டிக் கேட்டேன். “நீதான் Wet Tissue வச்சு தொடச்சா அழுக்கு போயிடும்னே. அதான் அதை உள்ளே போட்டு Flush பண்ணினேன்” என்று என்னை மூலைக்குத் தள்ளி எகிறினாள். Wet Tissue காகிதம் மாதிரியும் இருக்காது. துணி மாதிரியும் இருக்காது. ஆனால் கிழியாது. “மூணு டாய்லட் இருக்கில்லியா. அதான் டப்பாவிலிருந்த எல்லா டிஸ்யூவையும் எடுத்துப் போட்டேன்.  அய்யோ I have to go one bathroom” என்று சொல்லிவிட்டு உள்ளே நுழைந்து கதவைப் பூட்டிக்கொண்டாள்.

எனக்கும் லேசாக வயிறு கலக்குகிற மாதிரி இருந்தது!

***